Galerij

An is geboren en getogen in Antwerpen, haar job gidst haar door Vlaanderen, de liefde loodst haar naar Aalst en de kunst brengt haar overal. Ze streeft ernaar om het maximale te halen uit haar leven en haar kunst. Als beeldhouwer en onderwijsmens wordt ze vooral geïnspireerd door mensen. Hoe ze leven,denken, voelen en bewegen. De uitdaging om te werken met een koud, onbuigzaam, hard en onberekenbaar materiaal als brons om daarmee elegante kunst te creëren is haar drijfveer. Voor Marie’s beeldentuin onwierp ze een reeks ‘BINNENKOMERS’. Elke sculptuur is een  unieke creatie die de aandacht  trekt nog voor je binnenkomt.

Adhémar De Wolf ( lupi ). Na de opeenvolgende opleidingen ( human.lat/wisk- academie- plastische kunsten Gent onder leiding O.Landuyt-stage Jan Hoet-ten slotte interieurarchitectuur cvo Gent) ,in 1967/‘68 op vraag vrienden een paar tentoonstellingen uitgebouwd. Nadien leraar PK en talrijke realisaties interieurs.
Vanaf 2010 opnieuw gestart met mijn artistiek werk. Werk dat vooral wordt gerealiseerd door rationele benadering , v.b. Contrasterend-Combinatief-associatief -e.a denkend.
Mijn huidig werk gaat hem vooral over studie sierlijke,elegante en vredevolle gebogen lijn. Daarnaast in mijn schilderijen door twee en drie dimensies te combineren.

Arthur Houtman ( °1954) volgde een opleiding restauratie van kunstwerken in edelmetaal aan het Atelier Betekom. In 1981 vestigde hij zich als zelfstandig edelsmid in Aalst. Vanaf de jaren ’90 neemt hij deel aan diverse groepstentoonstellingen en verwerft hij bekendheid als deskundige en juwelenontwerper. Nationale en internationale vermeldingen en nominaties bevestigen hem als kunstenaar en erkend ambachtsman. Zijn creaties sieren de mens.

Jarenlang heeft Ann Raphaëlle geschilderd en via een jaartje beeldhouwkunst in de Academie, heeft zij keramiek ontdekt. Dat is een nieuwe passie geworden. Het letterlijke ‘aarden’ met de klei en vertragen, omdat klei zijn eigen tijd neemt, heeft haar rust en balans gebracht tegenover de gejaagdheid van onze maatschappij.
De laatste jaren vormt Ann Raphaëlle haar werk steeds meer een oeuvre. De natuur was de inspiratiebron voor haar olieverfschilderijen. Dit is geëvolueerd tot een rode draad waarin de schoonheid van de natuur nog steeds een rol speelt maar daartegenover vooral de impact van de mens.

From trash to treasure

Het gedeukte, weggeworpen blikje wordt gebruikt als icoon, herkenbaar afval-beeld. Waarbij de porselein verwijst naar onze luxe overconsumptie- en wegwerpmaatschappij.
Ann Raphaëlle zoekt naar spanning maar met een steeds aanwezige sereniteit. Het materiaal en tijd zijn de hoofdonderwerpen. Experimenteren met materialen zoals porselein en het oxideren van metaal, het gevonden verroeste blikje. Het spel van licht en schaduw in een spontane en grillige schriftuur met plastiek in haar doeken. Hierbij zijn vormelijke elementen zoals compositie en vlakverdeling belangrijk. Verroeste, platgedrukte blikjes, op straat en in de natuur gevonden getuigen van een langdurend misbruik van onze omgeving. Met het zoeken naar de juiste tijdspanne voor het oxideren, verweren en verwerkingsproces van haar kunstwerken komt zij tot diverse nuances en tonaliteiten. Via fotografie worden de kunstwerken in communicatie gebracht met de natuur en de omgeving.

Frans De Vree werd geboren te Aalst op 5 augustus 1934 en overleed op 13 maart 2020.
Als kind maakte hij de gruwel en wreedheid van de oorlog van dichtbij mee.
Dit zou voor altijd zijn werken blijven beïnvloeden.
Hij volgde las- en smeedtechnieken aan het VTI te Aalst en nadien tekenen, schilderen en beeldhouwen aan de Aalsterse Academie.
De economische toestand in de jaren 60 deed hem uiteindelijk belanden bij de Aalsterse Politie
waar hij als inspecteur in aanraking kwam met alle lagen van de bevolking en hun besognes.
Deze ervaringen bepaalden zéker ook zijn oeuvre.

Frans was een te groot realist om te beseffen dat een beeldhouwer de mens geen geweten kan “smeden“
Wat hij wel deed is zijn geweten laten spreken in zijn figuren om aldus toch een boodschap uit te dragen.
Zijn werk kan omschreven worden als expressief, gevoelsvol, communicatief met een etische moralistische signatuur.

“ Ik ben een onafhankelijke denker in mijn beelden en tekeningen, misschien nog op zoek naar een god…
niet een God door mensen gemaakt en niet naar de hand van machtshebbers kan worden gezet.
Ik leerde me verzoenen met mezelf, met mensen, de tijd, tegenslagen en ontgoochelingen.
Die verzoening bracht vrede in mijn ziel en voldoening in mijn werk .
Mijn lieve ega Lil gaf me steeds de kracht om verder te doen.”

GIS observeert de mens in al zijn verschijningsvormen, maar wel steeds met mededogen. In haar keramische beelden verheft ze elk individu tot schoonheid en is de stijl telkens aangepast om dit doel te bereiken. Opvallend is haar feilloos gevoel voor kleur, wat een echte vakkennis van glazuren verraadt. Voor het bereiken van zowel subtiele tinten, als van sprankelende kleuren kan ze beroep doen op haar jarenlange ervaring en het toeval sturen.

Kobe, artistieke alias van Jacques Saelens, was een Belgische beeldhouwer wiens werk mensen over de hele wereld heeft geraakt. Hij creëerde zijn eigen stijl van beeldhouwen, waarbij hij figuren vormgaf die onmiddellijk herkenbaar zijn.

Léon laat zich inspireren door vooral de oneindige bewegingen en de ronde vormen van de vrouwelijke figuur, zowel figuratief als abstract.
Hij leeft op zoveel fantasieën en stijlen, dat hij zich niet in een hokje wil laten vangen.
de kunstwerken beleven een erotische vreugde door hun uitdagende en lenige lichaamsbeheersing.
Vermunt maakte vele opdrachten in de openbare ruimte in Nederland.

De artiest Sabin is voor de trouwe bezoekers van tentoonstellingen zeker geen onbekende. Zijn acrylwerken hebben een duidelijk expressionistische inslag. Daarnaast zijn er ook digitale werken waarvan er twee geïnspireerd zijn op de gevoelens die hem overvielen tijdens de zo besproken “‘Voil Jeanetten’; zowel de dag- als de nachtexpressie worden hier op een zeer uitzonderlijk wijze weergegeven.

Het Openbaar Kunstbezit Vlaanderen citeert Sabin als volgt : “Wat bij dit alles opvalt is de grote diversiteit in het oeuvre van Sabin. Het is duidelijk dat er een kunstenaar aan het werk is, iemand die verder wil gaan dan het geslaagde kiekje of schilderwerkje.”.

Philippe Geluck (Brussel, 7 mei 1954) is een Belgisch komiek, acteur, striptekenaar en cartoonist, vooral bekend van de stripreeks LE CHAT, die hij sinds 1983 tekent.  In 1983 werd hij huiscartoonist van de Belgische Franstalige krant Le Soir, waar hij de stripserie “Le Chat” (“De Kat”) tekent. Deze figuur werd als snel de mascotte van de krant. In België is deze serie enorm populair en een van de bestverkochte Belgische stripreeksen. Vanaf 1995 verscheen de strip ook in de Franse pers. In 2008 verkocht “Le Chat” in Frankrijk alleen al 320.000 exemplaren. Champ Elysee in Paris heeft hij in 2021 ten toon gesteld en verkocht onlangs een groot werk aan de prins van Monaco.

Peggy Wauters beoefent veel disciplines : Ze schildert en tekent, maakt collages en sculpturen. Haar werk ontstaat in haar atelier in Aalst
Daar heeft ze in alle stilte een inmiddels omvangrijk oeuvre geschilderd op vaak ongewone formaten : van minuscule miniaturen tot monumentale composities.  Ook inhoudelijk en formeel gaat ze breed : van eenvoudige familiekiekjes en desolate landschappen tot ontregelende dromen en ronduit nachtmerrieachtige fantasieen. Een oeuvre hard belichte realiteit  en surrealisme in. Peggy Wauters schildert een werkelijkheid die ontregeld is. Onder een sereen, schijnbaar rimpelloos oppervlak woekeren duistere krachten. Peggy wauters schildert een bevreemdende wereld, een wereld die we in detail kunnen bestuderen en met uiterste precisie reconstrueren maar die in essentie onkenbaar blijft. Een wereld waarin de mens vaak vreemde nutteloze handelingen uitvoert. Een wereld waarin de mens bedreigd wordt door zijn soortgenoten of door een onverschillige natuur. Peggy Wauters schildert een gestolde werkelijkheid. Ze doet dat met precisie en een groot métier.  Soms bizar, soms adembenemend mooi. Maar altijd zit er een zwarte rand aan , een rafelige, scherpe rand.

TIJDLOZE KUNST VAN BLIJVENDE WAARDE !!   De  zichtbare menselijke emoties in haar bronzen beelden laten mensen er elke dag van genieten, ook na vele jaren. Ze herkennen in haar werk de verbintenissen die ze zelf ook aangaan met hun medemens. Geduldig boetseert ze met was haar beelden tot leven. Haar consequent gebruik van was brengt haar soms aan de grenzen van wat mogelijk is met deze zachte kneedbare substantie, Ze houdt echter van het werken aan haar beelden. Je opsluiten in het atelier, uit het niets gaan beginnen, totdat je uit de eerste vormen een figuur ziet opdoemen, een idee krijgt, een samenhang ontdekt. De “Stemmen van Brons” van Rietje Geurts worden door ieder van ons herkend. Ondanks al de huidige drukte en hectiek die ons omringt, blijven wij gelukkig ontvankelijk voor deze universele boodschap.

Tom Houtman (°1977) behaalt na zijn kunsthumaniora te Aalst, achtereenvolgens een meestergraad in de beeldende kunsten en in de grafische vormgeving te Gent.
Omstreeks de jaren 2000, ruilt hij de hedendaagse kunst in voor werk als illustrator, cartoonist en striptekenaar voor diverse opdrachtgevers.
Na 2007 schuift het eigen creatieve werk naar het achterplan, voor projecten rond Daens, LP Boon, Dirk Martens (Aalst), Mercator (Waasland), Streuvels (West-Vlaanderen) en Ros Beiaard (Dendermonde).

Met dit Brueghell 2019-project, keert hij terug naar de kunst. De serie bestaat uit 12 originele, op het werk van Pieter Bruegel geënte etsen. De 12 ontwerpen zijn in liggend formaat (langer dan breed) en meten elk 37,5 x 50 cm. Ze worden gepresenteerd in kaders van 50 x 70 cm, met zuurvrije materialen en museumglas. De ‘oplage 2019’ bestaat uit 12 prints per ontwerp.
Deze Brueghell2019-serie bestaat uit: Dulle Griet, Toren van Babel, De val van Icarus, Carnaval versus vasten, Boerenbruiloft, Zoveel zonden, Triomf van de dood, Ekster op de galg, Jagers in de sneeuw, Zomeroogst, De hagenpreek van Johannes en De val der blinden.

Zoals de titels illustreren, gaat het daarbij om een ‘best of …’ van Bruegels klassiekers. Toch gaat het niet om imitaties, maar wel degelijk om interpretaties. Het zijn ‘conversation pieces’ met een ogenschijnlijk evidente – zelfs ronduit karikaturale – beeldtaal, waarvan de betekenis echter steeds ephemeer blijkt en het spel speelt van de onbeschaamde emblematiek die in Bruegels tijd alledaags was. Vandaar ook ‘Brueghell’: verwacht geen kinderspelen, weerspreuken of gezegdes, maar wel de stoute, duistere Bruegel … of Tom Houtman.
De kunstenaar wil voor deze reeks zijn speciale dank uitdrukken aan Marijke Van der Elst, Manfred Sellink, Vladimir Ivaneanu, Arthur Houtman, Victor en Jozef Coen en Frank Lateur de Oudere.